Compost blijkt een onderwerp waar grote belangstellijng voor is. Er was een grote opkomst voor de workshop 'compost met Bas'. Al heel snel werd uit zijn verhaal duidelijk dat achter de composthoop (of beter gezegd; erin) een heel universum verborgen gaat. Wil je het goed doen, heb je tijd nodig, en ruimte, een thermometer, en een beetje kennis van chemie.
Het mooie van de workshop was dat we vragen konden afvuren op Bas. Nee, beter geen aardappelschillen als je nog geen 'compostmeester' bent. Ja, plassen op de composthoop is heel goed. Ja, konijnenkeutels mogen ook. Nee, beter geen senseo-pads.
Vervolgens ontleedde Bas onze oude composthoop. vijftien graden, zei de thermometer, en dat is een veeg teken. Een hoop zonder veel toegevoegde waarde, en met veel onverteerde wortelonkruiden, die je natuurlijk niet over de hele tuin wilt verspreiden.
Vervolgens naar de composthoop van de buren, hoveniersbedrijf Azalea. Daar gaf de thermometer 52 graden aan!
Voor de belangstellenden demonstreerde Bert Bruggeman van
de WILtfang (webwinkel voor duurzaam en doordacht tuingereedsschap)hoe een wormencomposttoren werkt: een kien systeem dat een paar duizend hulpkrachten huisvest die prachtige compost leveren in ruil voor een lading karton, fruitschillen en slablaadjes.
Er werd tijdens de workshop driftig gepend om de kennis van Bas op te zuigen. Aangezien we een groot voorstander zijn van kennis delen, (en Nicolien, die een lamme arm van het schrijven had aan het eind van de middag) gelukkig ook, volgt
hier de link naar haar aantekeningen.
Bij anderen maakte de workshop juist een dichtader open:
klik hier voor de impressie van de 'compost-luisteraar'.
Ook hier vind je een een goede introductie in de wondere wereld van de compost.
Voor ons was het herfstmaaltje spannend omdat we voor het eerst de tuindersschuur, die eindelijk een keuken heeft, in gebruik namen als kook- en eetlocatie. 
Voor chef Herbert was het herfstmaaltje spannend omdat hij niet zeker wist of zijn bietenravioli's niet uit elkaar zouden vallen. Het leuke van koken met seizoensgroenten is natuurlijk dat je steeds kunt improviseren en experimenteren. Keerzijde is dat je alles niet al tien keer (of honderd keer) hebt gemaakt en dus niet zeker weer of...
We weten nu dat de schuur een gezelschap van 20 eters kan huisvesten, dat de nieuwe vaatwasser het goed kan bijbenen, dat je als kok goed moet plannen en voorbereiden om er (zoals Herbert) vlekkeloos vijf gangen uit te persen, dat bietenravioli niet uit elkaar valt, dat de kachel uit kan als er eenmaal twintig personen binnen zijn, dat je elkaar nog goed kunt verstaan ondanks de gezellige kakofonie, en dat je het hele gezelschap stil kunt krijgen met een pompoenbonbom.
