Hovenier Jaap Kuijpers kreeg zijn voltallige gehoor op de knieen bij de workshop 'wieden met Jaap'. Wat een bed vol onkruid leek, bleek bij nader inzien toch een schat aan zaailingen te bevatten. Je moet het alleen even leren zien. En Jaap heeft ons dat geleerd. Persicaria (perzikkruid) blijkt een onkruid dat zich goed thuisvoelt op het Landje, want het staat overal in grote getale. Die mochten er zonder genade uit. 'In de kiem smoren' is het devies. Zijn ze nog klein en je knijpt de plant van zijn wortels, dan komt hij niet terug. Hebben ze echter al een wortelstelsel ontwikkeld, dan groeit de plant weer vrolijk uit.
Ook rossig, maar weer anders dan de persicaria is de rode melde, die juist moet blijven staan. Omdat hij niet op een rijtje is gezaaid, maar breedwerpig, komt hij heel verspreid op.
Op een warme dag mogen de uitgetrokken planten gewoon in het bed blijven liggen. Die drogen snel uit en komen nooit meer terug. Bij vochtig weer of het vooruitzicht van regen moeten de uitgetrokken planten in een emmertje of mandje om te worden afgevoerd. Anders richten ze zich bij de eerste beste gelegenheid weer op.
De zaailingen van papaver, korenbloem, cosmea, drakenkop, lavatera en rode melde lieten zich al goed herkennen. Nog een vuistregel van Jaap: zie je een kiemplant die je niet herkent, laat hem dan staan.
Om een indruk te krijgen van het pietepeuterige werk dat op woensdagavond is verzet:
Dit noemt Jaap 'een grote plant'. Een lavatera in dit geval, en hij is al duidelijk te herkennen. Vindt Jaap. De twee persicaria's er rechtsonder zijn inmiddels verwijderd.
In de moestuinbedden kwam radijs en spinazie prima op, maar het ene prei-priegeltje dat we konden vinden heeft Jaap er meedogenloos uitgetrokken. Beter opnieuw beginnen. De omstandigheden waren voor de planten en het zaad de laatste weken niet makkelijk. Vooral de koude nachten zijn fnuikend voor de groei. Dat verklaart ook dat de latyrus nog niet aan zijn groeispurt is toegekomen.
Het eruit peuteren van onkruid heeft beslist een soort meditatieve, bevredigende kwaliteit. Als de hoeveelheid echter onafzienbaar is, wordt het weer deprimerend. Daarom was het heerlijk om met een ploegje door de bedden te scharrelen en met zijn allen aan het eind van de avond te genieten van de aanblik van opgeschoonde bedden waarin we de zaailingen een voorsprongetje hebben gegeven op het onkruid.
Het wervings-en selectiebureau Docs Global in Amstelveen besloot om dit jaar hun bedrijfuitje te houden op het Landje van De Boer: 's middags de handen uit de mouwen, en na gedane arbeid barbecuen in de boomgaard. Met 25 man kun je in een paar uur veel doen: de tuindersschuur zit strak in de verf, de planken die in de weg lagen zijn geruimd, het gras is gemaaid, picknickbankjes zijn in elkaar geschroefd, en het huzarenstuk: 25 palen voor een erfafscheiding zijn de weerbarstige grond ingejast.
Aangezien het Landje nog niet over een keuken beschikt, werd een improvisorische koelkast gegraven, werd van klinkers een barbecue gestapeld en werd met schragen en planken een werkblad opgesteld.
De omstandigheden om te koken waren primitief, maar de resultaten super! Niet in de laatste plaats omdat twee chefs, Arjen van restaurant De Kas in Amsterdam en Herbert van restaurant Fleurie in Bloemendaal, zich ontfermden over de oesters en de barbecue, waar heerlijke vis, geroosterde tomaatjes, gepofte knoflook en gemarineerde en gegrilde aubergines en courgettes vanaf kwamen. De 'Docs' assisteerden de chefs met snijden, schillen, rollen, pellen en kraken. 
Al dit heerlijks werd lekker in het versgemaaide gras opgegeten en zo eindigde een dag die om twee uur leek te verzuipen in de regen uitermate idyllisch.
