Op een koude, maar zonovergoten vrijdagochtend ging de allereerste ploeg vrijwilligers aan de slag om een start te maken met opruimen van het terrein. We hadden een dankbaar project op het 'werklijstje': het afbreken van de kas die aan de schuur vastzit. OP de foto staat de kas nog, maar een paar uur later was hij verdwenen.
Een andere dankbare klus waar we op vrijdag een begin mee maakten is het omzagen en kleinzagen van oude, dode, omgevallen bomen en coniferen. De mooie exemplaren laten we staan, zoals de ginko, en een paar elzen langs het laantje. Maar de rest moet wijken voor de nieuwe tuin. Onder bezielende leiding van John, die zijn motorzaag liet ronken, werd het terreintje zienderogen groter. Want dat bleek het wonderbaarlijke bijeffect: Hoe minder erop stond, hoe groter het terrein werd!
In de schuur hadden we een soort keukentje geimproviseerd, maar het bleek lekker genoeg om buiten te koffiedrinken en te eten. We draaiden met de zon mee en ontdekten dat het Landje heel gunstig ligt ten opzichte van de zon. We begonnen 's ochtends met de rug naar Azalea en eindigden op het 'terras' (voorheen de kas) voor het schuurtje, waar we moe en voldaan genoten van beerenburg en jägerthee.
zelf hadden we het ons nog niet zo gerealiseerd, maar eigenlijk is het best bijzonder om op een winterdag een ploegje mensen te vinden die bereid zijn om zich om negen uur 's ochtends te melden voor een dagje buiten werken. En we hadden zowaar twee dagen achtereen een enthousiaste ploeg op de been! Op zaterdag gingen we verder met zagen en ruimen, wat in de praktijk neerkwam om boomstam werpen, kruiwagen slalom, boom uit de lucht trekken, bamboeknippen en (iets minder spectaculair) glas en ander ongerief verwijderen.
Ondertussen was Geert de Boer (jawel, familie van - namelijk kleinzoon) op de zolder van het schuurtje geklommen. Daar had nog niemand zich gewaagd, omdat het er zo'n bende was, maar Geert kwam keer op keer de trap af met schatten als een naaimachine, correspondentie uit 1917 van zijn opa, een camera, een lampekap, een krik en heel veel plantencatalogi. Aan het eind van de dag was de zolder aan kant! Ook de begane grond is uitgemest en nu hebben we daar een mooi honk.
Inmiddels was tot Herbert van restaurant Fleurie in Bloemendaal doorgedrongen dat er op het landje gewerkt werd, en hij besloot deze helden te tracteren op verse croissantjes met marmelade. Iets te optimistisch had hij zijn sloof en schort aan in plaats van een dikke trui met jas, maar het effect was wel dat hij een soort voorschotje was van het culinaire gebeuren dat te zijner tijd ook gaat plaatsgrijpen op het Landje.
Overigens hadden we het goed van eten en drinken, met verwarmende soepen bij de lunch: authentieke goulashsoep, stevige snert en extra gevulde pompoensoep. Uiteraard zaten we ook op de tweede werkdag moe maar voldaan (het is een cliche maar zooo toepasselijk!) aan de borrel rond het vuur dat Heike stookte van alle kratjes die Geert van zolder had gehaald.
Als kleinzoon van L. de Boer en neef van de gebroeders de Boer leek het mij gezellig om samen met andere vrijwilligers mee te helpen op de eerste vrijwilligersdagen op het Landje van de Boer.
BeantwoordenVerwijderenHet KNMI had voor zaterdag guur weer voorspeld en ik had me daarom dan ook warm aangekleed. Maar toen ik op mijn OV-fiets van station Overveen naar de voormalige kwekerij fietste scheen de zon en was het lang niet zo koud als ik mij had voorgesteld. Aangekomen bij het landje bleek, dat de kas de dag ervoor al was gesloopt.
Buiten stonden in de zon al een flinke groep mensen gezellig koffie te drinken. Een aantal mensen had al ontmoet op de eerste avond bij de ontluiking van het landje, maar ook veel nieuwe gezichten. Na de koffie en de heerlijke chocoladetaart van Elbrich zijn we aan de slag gegaan.
Bij mijn laatste bezoek in de kerstvakantie had ik al in de gaten gekregen, dat er nog wel het een en ander op de zolder te ontdekken was. Ik had toen al gekeken of de zolder wel stevig genoeg, maar dat leek mijn wel veilig. Aanvankelijk wilde ik de troep afvoeren door het deurtje, dat aan de achterzijde, maar het was in het geheel niet open te krijgen. Ook was hier het dak ingestort en de vloer was doorweekt van de regen en niet bepaald veilig. Dus daar heb ik mij niet meer gewaagd. Het was ook duidelijk dat het dak hier al heel lang niet goed was, want er waren al veel stutpalen tegen het dak aangezet.
Daarna ben ik maar spullen gaan afvoeren via het trappengat. Dat ging niet snel en het was niet erg handig voor de gene die het beneden moesten afvoeren, daarna zag ik dat er ook een zo'n deurtje aan de andere kant van de zolder zet en dat was wel open te wrikken. De onderste schanier kwam wel los van het hout, maar de andere schanieren leken wel redelijk. Nadat ik alle sinaasappelkratjes van groenteboer Kroon in korte tijd naar buiten had gewerkt zag het zolder er al een stuk beter uit en kon ik aan de echte ontdekkingstocht beginnen.
Als eerste ontdekte na wat oud gereedschap een gele zak van Max, waarin nog behoorlijk oude kasboeken bevonden van voor rond 1940. Ook zaten er allerlei enveloppes in, dus die had ik maar al vast aan de kant gelegd. Later ontdekte ik een doos met boeken van Bartje tot kunstboeken in het Esperanto. In één van de boeken zat ook een enveloppe, en mogelijk in de andere ook.
Gestaag werkte ik mijn door rommel heen. Hoewel het leek dat alles er zomaar was neergegooid, bleek dit later toch niet het geval te zijn, veel dingen waren netjes ingepakt, bijvoorbeeld bij een tweepitsgaskomfoor waren de branders er aanvastgebonden zodat ze niet kwijt zouden raken. En vele kranten die ik vond waren netjes opgestapeld en alle uit 1975, het jaar dat ik op de kwekerij heb gewerkt. Later ontdekte ik een oude handnaaimachine van onbekend merk, maar met schitterende kunstig ingelegd houtwerk. En ook hier was de sleutel netjes aan het handvat geknoopt.
Vele vloerkleden verder, deze waren er schijnbaar neergelegd als isolatie tegen de kou, ontdekte ik nog een oude vuilniszak met oude ordermappen erin. Toen ik er buiten doorheen bladerde ontdekte, bleken er van alles in te zitten. Brieven in het Esperanto en een brief uit 1917. Deze was ondertekend door onze grootmoeder. Zij bood een kamer te huur aan op de Tempelierstraat. De brief was geschreven op schitterend logopapier van de kwekerij L de Boer met het adres op de Wagenweg. Dit was de eerdere kwekerij die vlakbij de Tempelierstraat lag.
Aan het eind van de dag was de zolder geheel leeg en kon we samen met alle vrijwilligers de dag afsluiten met een borrel. De dag was uitstekend georganiseerd en vele hadden iets lekkers te eten of te drinken meegenomen.
Het was een hele gezellige dag om samen met andere mensen te werken en goede herinneringen op te halen over de kwekerij. Nu moet ik de ontdekkingen samen met mijn familie doorbladeren om te kijken wat er allemaal in te vinden is.