Op zaterdag tien oktober was het dan zover: eindelijk konden we een begin maken met de opbouw van het Landje van De Boer. Bij de koffie (met kruidkoek) ontvouwden we het ontwerp en namen we de werkzaamheden door. Ieder pakte een taak of taakje op en binnen de kortste keren doemden de contouren op van het grasveld; inclusief de paden die straks in het gras worden uitgemaaid en de plekken voor de bomen - smalle latjes waar een hoogstam komt, bamboe stokjes waar een laagstam staat gepland.
Toen konden de bollen erin: met dank aan een vijftal sponsoren (vier personen die een geldbedrag overmaakten en bollenkweekster Rita van der Zalm die ons een zak met 100 Bluebells kado deed) hadden we 1370 verwilderingsbollen klaar staan die de grond in konden: sneeuwklokjes, leucoja (een soort XXL sneeuwklokjes), dichtersnarcissen, narcis mr Milner, crocussenmengsel, vogelmelk, helmbloem, bluebells (een soort wilde hyacinth), tulipa's, anemonen en scilla's. Dat hadden we een week geleden niet durven dromen! Wat hebben we een geweldige achterban!
Om verzekerd te zijn van een speels en spontaan patroon mochten de kinderen bollen werpen. Waar de bol landde, ging hij de grond in. Inderdaad was een onnavolgbaar bollenpatroon het resultaat.
De weergoden waren ons weer welgezind, want afgezien van een enkel drie-minuten-buitje, waar je nog niet eens een regenjas voor hoefde te pakken, hadden we prachtig weer. We konden heerlijk buiten lunchen en genieten van de soep van Anneke, het verukkelijke Pain Grandmere (donatie van het Vlaams Broodhuis), heerlijke kaas (donatie van de kaasboer uit Drenthe op de biologische markt in Haarlem, vrijdags op de Botermarkt), lekkere jammen, druiven en brownies. 
Vervolgens moest er geharkt en gestampt worden ter voorbereiding van het gras zaaien. Vele handen (en vele harken: met dank aan hovenier Hans Stolvoort!)maakten het werk licht, en het stampen ging met vele voeten ook geweldig. Ook hier trad het fenomenale zelforganiserende vermogen van de groep weer aan het licht, want met een beetje puzzelen en schuiven stond er een heel effectieve stampploeg die in banen door de boomgaard schoof.
Voor het 'moment supreme' moesten we even wachten op een windstil moment, maar toen was het gras zaaien ook in een kwartiertje gepiept. De hark er nog overheen en het werk zat erop! Nu hopen we op zegenrijke buitjes en niet te koude nachten zodat al die brave graszaadjes gaan ontkiemen. Over twee maanden een groene grasmat? En over vier maanden de eerste sneeuwklokjes?
